Maanmeisje - 1984
B 75cm , H 83cm
Dit is een van de uitzonderlijke wandtapijten waarin Simone ook keramiek verwerkt in de uitwerking van het hoofd en de handen (zie ook het wandtapijt maandochters). Het is tevens een vreemde voorstelling doordat elke hand zes vingers telt.
Waarom 'maanmeisje/maankind'? De purperen achtergrondkleuren suggereren de avond. Zilver, de kleur van de maan, komt terug in de parelmoeren knopjes rond het ganse bovenlichaam.
Een maankind is een kind dat overgevoelig is voor UV-licht en daardoor zo weinig mogelijk buiten komt en eerder actief is gedurende de nacht. Het kan ook verwijzen naar de Egyptische mythologie waar Chons, de kinderlijke versie van Horus, zoon van Amon-Re (=de zon) en Moet (= de moeder, moeder aarde), maankind werd genoemd. Hij werd ook vermeld als "de wandelaar", "de zwerver of reiziger" omdat hij 's nachts, net als de maan, de hemel doorliep. Hij werd vereerd als orakelgod ter bescherming tegen ziekten. Als maangod is Chons de god van de tijd. De maan wordt bij de oude volkeren altijd met de tijdrekening in verband gebracht.
Heeft het meisje op het tapijt daarom 12 vingers? Zoals de twaalf maanden, een dag telt 2x 12 uren, een uur 60 (of 5x12) minuten van 60 seconden. Het herinnert ook aan de 12 tekens van de dierenriem, de 12 apostelen. Deze kennis komt van de Soemeriërs uit Mesopotamië, zij waren tevens de uitvinders van de oudste vorm van schrift: het spijkerschrift.
Ook het wiskundig Soemerisch systeem was sexagesimaal wat nog dagelijks herkenbaar is in 'dozijn', 360 graden voor de cirkelomtrek, ongeveer 360 dagen in een jaar, alles afgeleid van de omlooptijd van onze aarde rond de zon.
Simone heeft geen jongen voorgesteld, zij heeft duidelijk gekozen voor een meisje.
Het meisje draagt parels als versiering aan oren, handen, buik en hoofdtooi. Zij wordt sereen voorgesteld, met gesloten ogen en met de glimlach van een baby die slaapt of eeuwig rust. Tegelijk straalt ze koninklijke én Goddelijke kracht uit: ze lijkt een vrouwelijke versie van het kindje Jezus van Praag, een bisschop met mijter en kazuifel. Die uitstraling wordt geaccentueerd door een blauw auraveld, door het stralende ei (of druppel) in haar schoot, door de St Jacobsschelp tussen haar voeten. Daarmee stuurt ze haar stralen naar de aarde.
Zelfs in slaaptoestand is deze godin vruchtbaar. Dit wordt weergegeven door de groepjes druiven rondom haar en de acht andere vruchten rechtsboven.
De enige aardse lentegroene toets zijn de twee maal twee blaadjes, evenals de kleine band aan de top van haar kroon/mijter. Zij is geen wereldvreemde godin. Zij zorgt voor de aarde.